Verbroedering

We mogen natuurlijk niet te vroeg juichen, maar ik heb de indruk dat er zo langzamerhand een beweging van verbroedering en verbinding op gang is gekomen tussen Barneveld en Voorthuizen. Het begon allemaal met de vakantie van een BBB´er (Bekende Barneveldse Bakker), die met zijn caravan de barre tocht naar Voorthuizen ondernam en daar tot zijn eigen stomme verbazing helemaal tot rust kwam.

Afgelopen zondag was Voorthuizen goed vertegenwoordigd in Barneveld, waar in de foyer van het Schaffelaartheater een bevrijdingsfestival werd gehouden. De belangstelling was enorm; er kon geen kip meer bij. Alle lof voor de organisatie, die een aantrekkelijk programma in elkaar had gedraaid. De bezoekers maakten er samen met de muzikanten een gezellige middag van.

In de aanloop naar 5 mei had ik een gesprekje met mijn 19-jarige dochter, die een Bevrijdingsfestival in Amsterdam wilde bijwonen. ,,Kleed je je wel een beetje warm aan?'', vroeg ik als bezorgde vader. ,,Er waait namelijk een gure poolwind.''

,,Maar ik heb helemaal niets om aan te trekken'', sprak ze vertwijfeld. Typisch iets voor een vrouw: je kledingkast puilt uit, maar toch heb je zogenaamd niets om aan te trekken.

,,Je kunt anders ook naar het Bevrijdingsfeest in het Schaffelaartheater gaan. Daar is het lekker warm.''

,,Een binnenfestival?'', antwoordde ze verontwaardigd. ,,Hoe dan? We vieren de vrijheid en iedereen moet dat weten. En dan kiezen jullie een binnenlocatie?''

,,In Barneveld wonen nou eenmaal veel mensen die hechten aan hun zondagsrust'', legde ik uit. ,,Daar houdt de organisatie rekening mee. Dat hoort namelijk ook bij vrijheid: rekening houden met elkaar. Als je alleen maar doet waar je zelf zin in hebt, dan heb je het niet meer over vrijheid, maar over egoïsme.''

Dinsdag was het weer de beurt aan een stel Barnevelders om af te reizen naar Voorthuizen. Met de redactie van de Barneveldse Krant waren we te gast in het prachtig vernieuwde Lounge 3 van Johan en Adriëlle Brink, waar we circa zeventig lezers tijdens ons tweede Abonneediner een heerlijke maaltijd en ons gezelschap voorschotelden. Het werd een gezellige avond, die ook ruimte bood om stil te staan bij het verdriet wat in het hele dorp voelbaar was. Het plotselinge overlijden van Gon Kooijman, slechts 48 jaar oud, is ingeslagen als een bom. De tekst in de rouwadvertentie -´het is niet te bevatten´- liep als een rode draad door de gesprekken heen. Vind maar eens de juiste woorden als je eigenlijke sprakeloos bent.

Dat deed me denken aan een uitspraak die ik vorige week tijdens de Dodenherdenking-lezing van Diederik van Vleuten hoorde: ´Waar emoties te groot worden, komt de taal tot stilstand´. We waren met stomheid geslagen en spraken daar uitgebreid over. Daar bleef het echter niet bij. Zo ongeveer het hele dorp liep dinsdag uit om als één man om de familie Kooijman heen te staan. Met die indrukwekkende rij, waar geen einde aan leek te komen, gaf Voorthuizen een even krachtige als prachtige boodschap af.

Erik Roest