Loopgravenoorlog

Dat de strijdende partijen in het Zwarte-Pietconflict elkaar te lijf gingen, was nog tot daar aan toe. Nog erger: iedereen die de kwestie met enige nuance probeerde te beschouwen, werd door de fundamentalisten zonder pardon aan het kamp van de vijand toegevoegd. Zo heb ik in alle bescheidenheid een pleidooi gehouden voor Roestveegpieten, maar deze opvatting werd niet door iedereen op waarde geschat. Mijn pro-pietvrienden schilderden mij af als een landverrader, mijn anti-pietvrienden vonden mijn oplossing halfhartig. Zucht.

Inmiddels is het volgende conflict alweer geboren. In de Allerhande Kerstspecial, het receptenblad van Albert Heijn, stonden volgens sommige lezers te weinig vleesgerechten. Kerst zou moeten plaatsvinden tegen een decor van vrede, maar deze keer is het oorlog tussen de carnivoren tegen de vegetariërs. Inmiddels bestrijden voor- en tegenstanders van vuurwerk elkaar met verbale vuurpijlen en is het halve land in rep en roer door homo-onvriendelijke uitspraken van Johan Derksen. In een land dat ooit bekend stond om zijn tolerantie, worden de breuklijnen steeds dieper. Vanuit de loopgraven van ons eigen gelijk bestoken we elkaar met overgave, bij voorkeur zonder de moeite te nemen om naar de ander te luisteren.

Je zou er bijna cynisch van worden, maar gelukkig is er dan nog altijd de Barneveldse Krant, waarin ruimte is voor nuance en realiteitszin. Zo las ik een mooi interview met een 60-jarig getrouwd echtpaar, waarbij één van beiden zei: ´Ons huwelijksbootje was af en toe een oorlogsschip, maar door liefde en trouw aan elkaar hebben we altijd onze meningsverschillen goed kunnen oplossen´.

En zo is het maar net. In het gemiddelde huwelijk zit je soms onbekommerd te genieten in een kabbelend bootje met de ondergaande zon als decor, maar kom je ook storm, regen en woeste baren tegen. Mijn teerbeminde kon de vergelijking met het oorlogsschip wel waarderen. ,,Waarbij ik wel gezegd wil hebben dat ik altijd met scherp schiet en jij uitsluitend losse flodders produceert´´, voegde ze er nog even fijntjes aan toe.

Voor het echt goede nieuws moesten we ook deze week weer naar Voorthuizen, waar Tijs Schenk onze harten massaal deed smelten. De 11-jarige scholier zet zich in voor het goede doel. Met het geld dat hij inzamelt, wil Tijs schone onderbroeken en sokken kopen voor daklozen in Utrecht, zodat zij probleemloos de winter doorkomen. De naam van de actie: Doe Goed, Geef Ondergoed.

Het is niet zo verwonderlijk dat Tijs zich inzet voor het goede doel. Met een achternaam als Schenk zit gevingsgezindheid als van nature in zijn genen.

Erik Roest