Een jubileum in troosten...

Het was op 1 maart 2011 dat Immanuel aan zijn nieuwe avontuur als uitvaartbegeleider begon, in de gemeente Barneveld en omstreken. Vandaag zijn we precies 10 jaar verder - een jubileum!

Misschien niet één die je uitbundig viert, en niet alleen omdat dit nu niet gepast is door de corona maatregelen, maar meer omdat dit minder gepast is in een branche als de Uitvaartzorg.  Echter wel één om even bij stil te staan:

Immanuel Livestro: “Dankbaarheid is het gevoel waarmee ik het beste kan omschrijven hoe ik daar nu op terugkijk.

In die 10 jaar heb ik een kleine 650 uitvaarten, en daarbij ook de families, mogen begeleiden. Veel verdriet gezien en meebeleefd, maar ook vaak tot troost en steun mogen zijn. En daar ben ik enorm dankbaar voor.”

Maar ook dankbaar is de Voorthuizense uitvaartondernemer voor zijn vrouw, Marjolein, en zijn gezin dat hem nu al 10 jaar lang week in, week uit, met de families van die week moeten delen. Want nee, het vak van uitvaartbegeleider is geen baan van 8.00 tot 17.00 uur. Die 10 jaar is hij meestal 24 uur per dag en 7 dagen in de week oproepbaar geweest. Zodra er een overlijdensmelding binnenkwam, moesten daarvoor privézaken wijken. Menigmaal is er een vakantie omgeboekt of afgezegd. In 2011 woonde het gezin Livestro nog in Harderwijk, maar in 2012 zijn ze eerst naar Terschuur verhuisd, om daarna in 2013 hun intrek te nemen in het “Bambi Huis” aan de Bakkersweg in Voorthuizen waar Livestro ook zijn kantoor heeft.

Livestro: “Dankbaar ben ik ook voor al die nabestaanden die mij hun geliefden toevertrouwden en die zoveel geheimen met mij deelden. Geheimen die ik mee mijn graf in zal nemen. En dankbaar aan God aan de Eeuwige waar ik mijn steun en troost vandaan haal.”

10 jaar is een jubileum waar Livestro ook best wel trots op is. Livestro: “Trots op de waardering van de nabestaanden - want als Livestro Uitvaartzorg hebben we een klanttevredenheidscijfer van 9,6. Een cijfer waarvan ik vroeger op school enkel maar kon dromen.”

Werken in de uitvaart is niet voor iedereen weggelegd, maar Livestro ziet het dan ook meer als een roeping, dan als zijn werk. Hij weet zich daarin gesteund door zijn vrouw, die ook met hem meewerkt in het bedrijf. Samen hopen ze dit jubileum nog wel te verzilveren en nog vele mensen te mogen bijstaan in de verdrietigste dagen van hun leven.